Međunarodni tim pod vodstvom Univerziteta u Beču analizirao je genetski materijal iz ljudskih kostura antičkog perioda čije se genetsko porijeklo nije poklapalo sa mjestom njihovog pronalaska. Analizirani su postojeći DNK podaci iz Rimskog Carstva, kao i iz Srednje Evrope, Istočne Evrope, Srednje Azije, Velike Britanije i Sjeverne Evrope te Sjeverne Afrike.
Obuhvaćeno je vremensko razdoblje od kraja željeznog doba prije 3.000 godina do srednjeg vijeka na području cijelog Rimskog Carstva. U većini područja pronađeni su skeleti različitog genetskog porijekla. Posebno raznolika područja uključivala su Sardiniju, Balkan te dijelove Srednje i Zapadne Europe. Najmanje osam posto populacije obuvaćene studijom potiče izvan Evrope, Afrike ili Azije gdje su sahranjeni.
Istraživanje upućuje na to da su ljudi tog vremena vjerovatno bili prvi u historiji koji su tokom svog života proputovali jedan cijeli kontinent.
Širenje Rimskog Carstva bio je ogroman poduhvat koji je zahtijevao hiljade trupa, trgovinu, rad, ropstvo i prisilno preseljenje. Različiti narodi su se počeli povezivati kroz trgovinske puteve, ekonomsku i političku saradnju, te zajedničkim vojnim poduhvatima. Međutim, da su se ljudi nastavili tako brzo kretati, regionalne razlike bi se postepeno smanjivale. Ipak, većina tih populacija je i danas genetski različita što upućuje na zaključak da je mobilnost ljudi dramatično opala s raspadom Rimskog Carstva. Ova hipoteza bi mogla biti potvrđena narednim istraživanjem.
(Vijesti.ba)