Ovi natpisi stari 2.800 godina, koji potiču iz antičke Kilikije i sadrže anadolijske hijeroglife i feničanski jezik, nalaze se u prvom muzeju na otvorenom u Turskoj, koji je već uvršten na UNESCO-ovu Tentativnu listu svjetske baštine. Njihovo uvrštavanje u registar ističe napore koje Turska ulaže u očuvanje i održivo upravljanje svojim bogatim kulturnim naslijeđem.
UNESCO-ov registar Memorija svijeta opisuje natpise iz Karatepe-Aslantaşa kao „prvoklasan primjer res gestae, koji prikazuje postignuća jednog vladara.” U izjavi se dodaje: „Njihov jezički značaj je izuzetan, jer predstavljaju jedan od najranijih poznatih dužih tekstova na semitskom feničanskom jeziku i lokalnom luvijskom jeziku, oba ključna za razvoj modernih pisama,” te se ističe i „emocionalna povezanost lokalne zajednice s lokalitetom Karatepe.”
Neo-hetitsko naslijeđe: Ključni korak u razotkrivanju luvijskih hijeroglifa
Muzej na otvorenom Karatepe Aslantaş nalazi se unutar istoimenog nacionalnog parka, otprilike 24 kilometra istočno od okruga Kadirli u Osmanijeu. Lokalitet je bio pogranična tvrđava Adanawe (Ḫiyawa), grad-države koja je postojala tokom kasnog Hetitskog perioda u Anadoliji. Izgrađena je u 8. stoljeću p.n.e. od strane Azatiwatasa, koji se naziva „vladarom regije“, kako bi grad zaštitio od napada sa sjevera. Pretpostavlja se da su Asirci oko 700. godine p.n.e. spalili i uništili tvrđavu.
Ono što Karatepe-Aslantaş izdvaja u svijetu arheologije jesu njegovi dvojezični natpisi, napisani na feničanskom i luvijskom jeziku. Ovi zapisi, urezani na bazaltnim stelama i reljefima bogato ukrašenih kapija, predstavljaju najduže poznate dvojezične tekstove na tim jezicima i odigrali su ključnu ulogu u dešifrovanju luvijskih hijeroglifa. Osim što predstavljaju prekretnicu u razumijevanju hetitskog jezika, natpisi čuvaju naslijeđe neohetitske historije, pružajući jedinstven uvid u društveno-politički pejzaž istočnog Mediterana tokom željeznog doba. Na primjer, opisuju utvrde kralja Azatiwatasa koje su doprinosile ekonomskom i političkom miru i stvarale okruženje u kojem su žene imale aktivnu ulogu u društvu.
Jedinstven spoj arheologije, očuvanja baštine i prirodnih ljepota
Jedna od ključnih karakteristika lokaliteta Karatepe-Aslantaş jeste pionirski rad na konzervaciji koji je tokom 1950-ih vodila ugledna turska arheologinja Halet Çambel.
Njeni napori omogućili su ranu zaštitu skulptura i reljefa, postavljanje zaštitnih struktura i proglašenje lokaliteta nacionalnim historijskim parkom, čime je postao jedan od prvih primjera konzervacije na licu mjesta i upravljanja lokalitetom u Turskoj. Zahvaljujući tim karakteristikama, „Arheološki lokalitet Karatepe-Aslantaş“ uvršten je na Tentativnu listu svjetske baštine UNESCO-a 2020. godine.
I danas, Muzej na otvorenom Karatepe-Aslantaş očarava posjetitelje svojim veličanstvenim kapijama s kulama, impozantnom statuom Boga oluje koja stoji na postolju s dva bika, reljefima lavova i sfingi isklesanim u bazaltu unutar kapijskih zidova, scenama koje prikazuju svakodnevni život i vjerovanja iz davnih vremena, te značajnim natpisima. U okviru kompleksa nalazi se i zatvoreni muzej, gdje su izloženi arheološki nalazi s lokaliteta Karatepe i Domuztepe. Kako je muzej smješten unutar nacionalnog parka, posjetitelji osim bogate historije mogu uživati i u prirodnim ljepotama, poput brane Aslantaş, te posmatrati lokalni biljni i životinjski svijet.
(Vijesti.ba)